Sevgili Deniz Kaan, dünya tatlısı küçük adam,
işte bir yaşına girdin bile! Ne çabuk da büyüyorsun güzel bebeğim benim. O
sonsuz merakın, sana yepyeni duygular öğretti. Büyüdükçe öğrendin; sevgiyi,
ilgiyi, öfkeyi, inadı, kıskançlığı, mutlu olmayı, gülmeyi ve merak etmeyi.
Dünyayı bütün duyularınla öğrenmeye çalışıyorsun. Bulduğun her şeyi ağzına
atıyorsun. Ulaşabildiğin her yeri karıştırıyorsun! Bizim yaramazlık diye
nitelendirdiğimiz pek çok davranışın, aslında öğrenme merakın senin. Boş ver
sen bizi! Merak et, sorgula, araştır, karıştır, yaramaz desinler aldırma! Biz
uslu çocuklar olduk da ne oldu? Bak başımıza gelenlere; dünyayı kirlettiler;
sustuk, doğayı katlettiler; seyrettik, dünyanın zenginliklerini adaletsizce
aldılar insanların elinden, sen karışma dediler; karışmadık! Karışanlar da
yalnız kaldı! Sonuç, felaketimiz oldu!
Sen dünyaya geldikten sonra gördün işte; kovid
19 denilen virüsle uğraşıyoruz insanlık olarak. Pandemi yüzünden maskeli
dolaşıyoruz! Siz bebeklere güzel ve yaşanabilir bir dünya bırakmıyoruz ne yazık
ki! Bir de mevsim değişiklikleri var dünyanın gündeminde! Doğayı katlettik,
havayı kirlettik, bir çok türün sonunu getirdik! Şimdi de bizim sonumuz gelecek
diye korkuyoruz! Dünya ısınıyormuş, öyle diyorlar! Dünyanın su deposu sayılan buzullar
hızla eriyormuş! Denizler de buna bağlı olarak yükseliyormuş haliyle! Senin
anlayacağın, “bizden sonrası tufan” demişiz ve size berbat bir dünya
bırakmışız. Ama ben umutluyum, siz yeni kuşaklar çok akıllısınız. Her soruna
çözüm bulacaksınız. Hatta her “şer” den bir “hayır” çıkartacak yetenektesiniz
şimdiden...
Nerden mi biliyorum; pandemi bütün dünyayı kasıp
kavurdu, hepimizi eve kapattı ama, bu en çok bebeklere ve küçük çocuklara
yaradı. Çünkü anne ve babası çalışan çocuklara, ya akrabaları bakıyordu ya da
bakıcıları. Ama şimdi evden çalışan anne_ babalar çocuklarına da kendileri
bakıyor evde. Bebekler mutlu, aileleri de öyle. Onların ilk gülücüklerini, ilk
sözcüklerini, ilk yürüyüşlerini hiç kaçırmıyorlar. Bu çok özel anları
yaşayamamanın, bir daha yaşanmayacak o anları kaçırmanın acısını, hüsranını
bilir çalışan ebeveynler! Ben de onlardan biriydim. Ama pandeminin iyi tarafı
olarak görüyorum, senin; annen ve baban tarafından büyütülmeni. Sen ve başka
bebekler için şans oldu bu. Çünkü bu dönemde ve her dönemde öyle ihtiyacınız
var ki anneli babalı büyümeye.
Seni dışarı çıkarırlarken maske takmak zorunda
olan annenle baban, önceleri onları maskeli görünce korkabileceğini
düşünmüşler! Seni hiç tanımamışlar demek ki! Sen onlar her maske taktığında
sevinçli gülücükler atıyormuşsun! Baban anlamış sonunda durumu; “Yaşasın,
dışarı çıkıyoruz!” sevinciymiş bu. Bir çeşit şartlı refleks oluşmuş sende;
“anne_ baba gezmeye giderken maske takıyorlar, yaşasın dışarı çıkıyoruz.”
mutluluğu yüzünden okunuyormuş artık. Bence sen ve senin kuşağın, siz akıllı
bebekler, en kötü şartlardan bile, mutlu olacak bir şeyler yaratacaksınız.
Kimbilir belki de batırdığımız bu dünyayı, yine siz düzlüğe çıkartacaksınız.
Ben senden ve senden sonraki kuşaklardan çok
umutluyum! Akıllı, vicdanlı, merhametli ve güzel insanlar olacaksınız sizler.
Zaten başka türlü de kurtaramazsınız dünyayı...Anlayacağın, hiç seçeceğiniz
yok! Nice yaşlara bebeğim, iyi ki doğdun. Varlığınla bütün bebekler gibi, umut
oldun, sevinç oldun, mutluluk oldun hepimize. Çok yaşa, iyi yaşa, sevdiklerinle
yaşa bir tanem...
