Okulların açılmasına 15 gün kala ailelerin telaşı başlamıştı. Okuluna devam edecek çocuklarımızın yanı sıra yeni kayıt olacakların da yükü, geçmiş yıllara göre oldukça ağır durumda.
Okulların kapısından içeri girip okul idaresinin karşısına çıkan velilerin isyanlarını medyadan takip ediyoruz.
Eskiden kayıt parası adı altında para talep edilirdi ve veliler de bütçelerine göre katkı yaparlardı. Toplanan paralar okul aile birliklerinin bütçesine katılarak, birçok ihtiyaç için harcanırdı. Elbette koca okulun ihtiyaçları çok olur. Yüzlerce talebenin girip çıktığı tuvaletlerin deterjanı, el sabunu ve bozulan muslukların tamiri gibi ve daha birçok giderler, geçmişte olduğu gibi okul aile birliği tarafından karşılanabilir. Milli eğitim bakanlığının ülkenin tüm okullarına yeterli bütçe ayırdığını bugüne kadar duymadım. Bazı okullarımızı fedakâr öğretmenlerimizin boya badana yaptığını, köylerdeki okullara sıraları o köyün insanlarının yaptığı haberlerini çok gördük.
Bütün bu imece usulü katkılar, halkımızın duyarlılığı olarak kabul görebilir. Son dönemlerde artık yardımlaşmanın yerini maddi yük ve zorlama almış durumda. Devlet okulları olarak bildiğimiz okullarda yine de fazla talepler olmuyor. Velilerin bütçelerine göre yapılan katkılara razı olabiliyorlar.
Televizyona yansıya serzenişlerden anladığımıza göre, özel okulların istekleri ile baş etmenin imkânı yok. Servis ücretlerindeki pahalılık bir yana, okulun talep ettiği ücretler birkaç binlerle telaffuz ediyor. Kolejlerin aldığı yıllık ücretleri de dudak uçuklatır cinsten. Ya kitap ücretine ne deme3li. Adrese yönlendirilen kırtasiyelerden okul kitaplarını almaya mecbur bırakılan veliler, iddialara göre piyasanın 3-4 misli paraya alıyormuş.
Gıda sektöründeki büyük marketlerin 2 saatte bir yaptıkları zamlardan perişan olan halkımızın, çocuklarını eğitmek için yapacakları harcamaya nasıl yetişecekler belli değil. Kirada oturan aileler çocuklarını okutabiliyorsa, devlet madalyasıyla ödüllenmeleri gerek.
Benim öğrencilik yıllarında dershane yoktu, ara sıra zayıf dersler için hoca tutulurdu. Kolejlerin önceliği eğitimdi ve maddiyat konusunda insaflıydı.
Hoşça kalın, eğitime rant karıştırmadan kalın.
