24 Temmuz 1923'te imzalanan Lozan Antlaşması, Türkiye Cumhuriyeti'nin uluslararası alanda tanınmasını sağlayan ve bağımsızlığının resmi olarak kabul edildiği tarihi bir belgedir. Bu yıl, Lozan Antlaşması'nın imzalanmasının 101. yılını kutluyoruz ve bu önemli dönüm noktasını anarken, antlaşmanın anlamını ve Türkiye'nin gelişimindeki rolünü yeniden değerlendirmek için bir fırsat buluyoruz.
Lozan Antlaşması, Osmanlı İmparatorluğu'nun I. Dünya Savaşı sonrası dağılmasının ardından, Türkiye'nin yeni sınırlarını belirleyen ve ulusal egemenliğini tescil eden bir anlaşmadır. Bu antlaşma, Sevr Antlaşması'nın yarattığı adaletsizlikleri ve haksızlıkları düzelten, Türk milletinin bağımsızlık ve özgürlük mücadelesinin zaferle sonuçlandığını gösteren bir belgedir.
Antlaşma, Türkiye'nin siyasi ve ekonomik bağımsızlığını garanti altına alırken, aynı zamanda yeni kurulan Türkiye Cumhuriyeti'nin uluslararası alanda tanınmasını sağlamıştır. Lozan, yalnızca Türkiye için değil, dünya diplomasisi için de önemli bir başarıdır. Türkiye'nin modernleşme ve batılılaşma sürecinin temelleri, Lozan'da atılmıştır.
Lozan Antlaşması'nın 101. yılında, antlaşmanın Türkiye'nin gelişimi üzerindeki etkilerini ve günümüz dünyasındaki önemini anlamak için geri dönüp bakmak gereklidir. Lozan, Türkiye'nin egemenlik haklarını korumasına ve kendi kaderini belirlemesine olanak tanımıştır. Bu antlaşma, Türkiye'nin laik, demokratik ve çağdaş bir devlet olarak yükselmesine zemin hazırlamıştır.
Bugün, Lozan Antlaşması'nın prensipleri, Türkiye'nin uluslararası ilişkilerdeki duruşunu ve bağımsızlık anlayışını belirlemeye devam etmektedir. Türkiye'nin Avrupa, Asya ve Orta Doğu'daki stratejik konumu, Lozan'da elde edilen kazanımlar sayesinde daha da güçlenmiştir. Türkiye, bölgesel ve küresel barışa katkıda bulunan bir aktör olarak, Lozan'ın mirasını taşımaktadır.
