“ Hiç iyi değilim. Hatay yerle bir oldu. Her yer yıkık harabe. Sağlam bina, ev kalmadı. Binlerce bina, ev yıkıldı, binlerce insan öldü. Hayat durdu. Hiçbir şey çalışmıyor. Açık bir fırın, bakkal, market , mağaza yok. Her şey çöktü bitti. Dolmuşlar bile çalışmıyor. En çok tarihi yerlerimize üzülüyorum. "
Onlarda yıkıldı. Hastaneler de çöktü. Bankalar, okullar, oteller her şey. Bir eczane bile yok. İnsanların yarısı öldü. Kurtulanların çoğu kaçtı, göç etti. Kalanlar da çadırda kalıyor. Yardımlarla geçiniyor. Buraların savaş alanından hiçbir farkı yok. Terminal de çöktü. İlçeler arası araç çalışmıyor. 60 yıl geriye gittik. Belki de 100 yıl. Depremden yıkılanlar dışında kalan binaların hepsi ağır hasarlı. Yüzde doksanı yıkılacak. Bizim ev de ağır hasarlı. Biz yaralı kurtulduk. Şu an çadırda kalıyoruz. Artık hayata umutsuzca bakıyorum. Hayatımız allak bulak oldu…”
Bu yazdıklarım Antakya’da yaşayan bir dostuma ait. Deprem gününde telefon etmiştim açan olmamıştı. Mesaj çekmiştim, nasıl olduklarını sormuştum. Uzun süre cevap alamamıştım. Günler sonra yukarıdaki mesajını aldım. Yazdıklarını sizlerle paylaşmak istedim. Depremzedeler, büyük felaketin ilk şokunu atlattıktan sonra Antakyalı dostum gibi seslerini çıkarmaya başladılar. Travma içindeler. Büyük felaket sonrası gözler siyasilerde. Takındıkları tutum dikkatle izleniyor.
Başta CHP, muhalefet partilerinin liderleri ve kadroları deprem bölgesindeler. Halkın içinde dolaşıyorlar, dertlerini dert ediniyorlar. Sorunlarını dillendiriyorlar. Seslerine ses oluyorlar. İktidar kanadı ise başta Cumhurbaşkanı Erdoğan büyük felaketin yükünü her açıdan omuzlarında hissediyor. Bu ağır yükü taşımakta ve krizi yönetmekte zorlanan iktidar, muhalefete karşı tavrını daha sertleştirdi. Depreme ilişkin eleştirileri kabulde zorlanmaktalar. Eleştiride bulunanları yakından takip ettiklerini, defter tuttuklarını, günü geldiğinde tuttukları defteri açacaklarını söylemekteler. Öfkeyle muhalefete çirkin sözlerle saldırmaya kalkışmaktalar. Gerçekleri yansıtmaya çalışan muhalif medyayı bölgede baskı altına alıyorlar. Özellikle Halktv, Tele 1 ve KRT gibi muhalif kanallar, RTÜK ‘ün ağır cezalarına maruz kalıyorlar. İnternet üzerinden iletişimin, arama kurtarma çalışmalarının devam ettiği bir dönemde daraltılması, karar almada ne denli sıkıntılar, açmazlar yaşandığının bir örneği.
Cumhurbaşkanı, MHP lideri Bahçeli ile birlikte çok büyük kayıplar veren şehirlerden biri olan Adıyaman’a gitti depremden günler sonra. Cumhurbaşkanı, başlangıçta çeşitli nedenlerle deprem bölgelerine zamanında ulaşılamadığını, aksaklıklar, gecikmeler yaşandığını kabulle, helallik istedi. Bu arada, Türkiye’nin, sosyal hukuk devleti olduğunu unutarak, depremzedelere sadaka dağıtır gibi para dağıtması, Bahçeli’nin de, tepkisini dile getiren acılı bir depremzedeyi azarlaması ve sessizlik istemesi kamuoyunda tepki ile karşılandı.
Sessizlik istemeyen insanlar , gelen maddi ve diğer yardımların nerelerde, nasıl kullanıldığını merak ediyor . Şeffaflık istiyorlar. Denetleme istiyorlar. Yaşanan felakette payı olanlardan, yasaları göz ardı edenlerden, yamuk yapanlardan hesap sorulsun istiyorlar . Yıkımdan sorumlu olarak siyaset, yerel yönetimler, müteahhitler üçgeninden söz ediyorlar. Ancak iktidar sahiplerince büyük felakette yaşananlar, kader planına bağlanıyor. Kimi sorumlular görmezlikten geliniyor. Gerçekleri dile getirenler susturulmaya çalışılıyor. Denetlenmekten, hesap sorulmaktan, eleştirilmekten pek haz edilmiyor.
Depremzedeleri KYK yurtlarına yerleştirmek bahanesiyle, yurtta kalan öğrenciler çıkartıldı. Üniversitelerde on-line sisteme geçilerek, öğrenciler evlerine gönderildi. Güzide futbol takımlarımızın maçlarında ( Fenerbahçe ve Beşiktaş) seyirciler depremzedelerle dayanışmalarını anlamlı bir biçimde gösterdiler. Bu arada tribünlerden seslendirilen “hükümet istifa” şeklindeki protestolara Bahçeli’nin sert tepkisi üzerine akla ziyan gelişmeler yaşandı. Öte yandan, sistemin daha palazlandırdığı, sistemi besleyen kimi holdinglerin, felaket bölgesinde açılacak ihaleleri de üstlenecekleri söyleniyor. Sistemin holdingleştirdiği, halkımızın vicdanının sesi tarihi Kızılay, depremzedelere yardımlarıyla değil, çadır ve gıda maddeleri tacirliği ile gündemi işgal ediyor.
Bu koşullarda, hayata umutsuzca bakan Antakyalı dostum ve onun gibi felaketzedelerin yaralarını sarmak , kendilerine umut vermek için, iktidarın ne planladığı, ne öngördüğü bilinmiyor. Bilinen, görünen şu: Sistemden güç alan iktidar partisi , seçimlere doğru yol alınan bu zor, sıkıntılı süreçte, eleştiri istemiyor, denetlenmek istemiyor, hesap sorulsun istemiyor. Dikensiz gül bahçesi istiyor. Sessizlik istiyor. Giderayak.
