“Bir çocuğun ölümünü görmektense, dünyaya geliş biletimi iade etmek isterim.” Diyor Karamazov Kardeşler’de Dostoyevski.
Bu dünyanın en masum, en güzel varlıkları olan çocuklar ölmesinler, onlar mutlu olmak için doğsunlar! Ama öyle olmuyor çoğu zaman. Çocuklara kıyanlar var! Çocuklara acı çektirenler var!
Son dönemde çocukların başına gelenleri gördükçe, duydukça, dehşete kapılıyor insan! Bütün bu şiddet ve acımasızlık, çocuklara da uzanıyorsa artık, aramızdaki bu canavarları durdurmak gerek!
Bir çocuğun ölümünü görmektense, yaşamayalım daha iyi, böyle kötü bir dünyada…Çocuk cinayetleri, çocuk ihmalleri, çocuk tacizleri, çocuk işçi ölümleri, çocuğa dair, içimizi karartan her haber, toplum içindeki kötülüklerin arttığını anlatıyor bize! İnsan düşünmeden edemiyor; o savunmasız çocuklara bunları yapanlar, başka insanlara neler yapmaz ki!
Çocuk sevgisi olmayan insanların, çocuk sahibi olmaması gerekir. Herkes anne_ baba olmayı, hak etmiyor çünkü. Anne-baba adaylarına eğitim verilmeli, çocuklara karşı kötü davranan aile bireyleri, akrabalar, arkadaşlar, öğretmen ve varsa başkaları ihbar edilmeli ve devlet bu konuda sıkı denetim ve ağır yaptırımlar uygulamalıdır!
Son dönemde çok fazla yaşanan çocuğa karşı işlenen suçlardaki artış; toplumdaki çözülmeyi, çürümeyi ve kirlenmeyi de gözler önüne serdi! Tıpkı şair Özdemir Asaf’ın şiirindeki gibi;
“Biliyor musun üstat
Hala kirlenen renkleri temizleyebilecek
Çocuklar var
Ah bi de
Bi de
Vurulmasalar “
Unutmayalım:
“Bir toplumun asıl ruhunu en iyi gösteren şey, o toplumda çocuklara nasıl davranıldığıdır.” Diyor Nelson Mandela