Artık sözün tamamen bittiği yerdeyiz.
Bu ülke bu acıları daha ne kadar çekecek ?
Daha kaç evladımızı PKK terörüne kurban edeceğiz.
Kaç ocak sönecek, kaç yuva yıkılacak ?
Bu ülke bu kadar sahipsiz mi ?
Bu devlet bu kadar aciz mi ?
Bir zamanlar, " 3,5 eşkıya" diye küçümsenen PKK, resmen Türkiye Cumhuriyeti Devleti'ne kafa tutuyor, meydan okuyor.
Askeri birlikleri, karakolları, emniyet müdürlüklerini basıyor, insanları acımasızca öldürüyor, kaçırıyor.
PKK'ya cesaret verenler onurumuz olan bayrağımızın indirilmesine bile normal karşılıyor.
Mehmetçik teröristlere adeta av yapılıyor.
Ülke olarak acımız büyük..
Ulus olarak derin acılar içindeyiz.
Artık dayanacak gücümüz kalmadı.
Türkiye'de yanan ateşi, ülkede süren kirli savaşı görmezden gelenler, Suriye'yi kafalarına taktılar.
'Birkaç Mehmet ölmüşse ne olmuş" diyecek kadar aymazlık içinde bu hükümet.
Ordu başsız, komutanları demir parmaklıklar ardında, ülke güvenliği Allah'a emanet..
"Kanı yerde kalmayacak, belalarını bulacaklar, bu işin peşini bırakmayız" nutukları ile oyalanacak zaman değil.
Türkiye Cumhuriyeti Devleti isterse PKK terörünü bir günde bitirir..
İktidara sıfır terörle gelenler, ülkeyi hale getirdiklerini ayırdında bile değiller.
Bu halkı, bu ülkenin sahiplerini yok sayan, onların düşüncelerine, duygularına aldırmayan, bildiklerini okuyan bir havadalar..
Türkiye darbe dönemlerinde bile bu kadar sıkıntı yaşamadı.
İktidarın yarattığı korku imparatorluğu vatandaşa sorgulama şansını vermiyor.
Herkes, dinleneceğinin, izleneceğinin kaygısı ile yaşıyor.
Hepimizin yürekleri kıpır kıpır, şehit haberlerinin gelmediği gün yok.
Terör her geçen gün azgınlaşıyor, bildik söylemlerin dışında ülkeyi yönetenlerin kılı bile kıpırdamıyor.
Türkiye terör yüzünden evlatlarını şehit verirken, iktidar oy peşinde, siyasi rant peşinde..
Şehit haberleri ardı ardına gelirken, ülkeyi yönetenler imam hatip okullarının peşinde..
İmam hatipli olmayanları terörist, anarşist olarak yorumlayan bir siyasi otorite var Türkiye'de..
Acılar analar, babalar, bacılar, eşler yavuklular, sevgililer, yürekleri dağlayan acılarına rağmen "vatan sağolsun" deme büyüklüğünü gösterirken, ülkeyi yönetenler terör maşaları ile Oslo'da masaya oturmaktan çekinmiyorlar.
Habur'da katilleri kahraman gibi karşılayıp, ayaklarına kadar gezici mahkemeler kurup, "siz pişmansınız" diyerek yeni cinayetler işlemeleri için affedip, sırtlarını sıvazlıyorlar.
Artık yeter...
Dayanacak, sabredecek gücümüz kalmadı..
Görülüyor ki ülkeyi yönetenler acizlik içinde, seri cinayetlere mani olamıyorlar, Türkiye Cumhuriyeti'nin gücünü göstermekten acizler..
Bu cinayetler, bu katliamlar başka bir ülkede olsa hükümetler çoktan istifa eder, çoktan devrilirdi..
O halde yapılacak şey ortada..
Hükümet hemen istifa etmeli..
Madem ki PKK ile baş edemiyor, PKK terörünü durduramıyor, iktidarda kalmasının da bir anlamı yok..
