Koşullarımız ne olursa olsun, hayat devam ediyor. Bir toplum içerisinde yaşantımızı sürdürebilmek için ,bir yandan sağlık koşularıyla diğer yandan temel ihtiyaçlarımızı karşılamak için; çalışıyorsak çalışma hayatının koşullarına, sosyal ilişkilerimizi geliştirmek için toplumsal ilişkilerle, sağlık açısından sağlık kurumlarının durumları ile mücadeleye bir engelli bir fazla devam ediyoruz.
Bir toplum içerisinde yaşıyorsak tek başına olmamızın yeterli olmadığı sesimizi duyuramadığımız, zamanlarda kendimizi kamuoyunda ifade edebilmemiz için engelli derneklerine başvuruda bulunuyoruz.
Mevcut engelli dernekleri ellerindeki imkanlar dahilinde yardımcı olmaya çalışıyorlar. Ama yetersiz kalabiliyorlar.
Çünkü engelli derneklerinin kaynakları sınırlı olduğu için ellerinden bir şey gelmiyor.
Sizlere örnekler vereyim.
Bir bedensel engelli, görme engelli ihtiyacı olan bastonu, bedensel engellinin tekerlekli sandalye ihtiyacını karşılanması derneklerimizin karşılaması mümkün değildir.
Sosyal Güvenlik Kurumun’da reçete etilmiş malzemeleri mevzuat belirtilen ücretler, piyasadaki fiyatların yanından bile geçmiyor. Piyasa da medikalçiler de 5.000TL-180.00TL arasında değişmektedir.
Bizler engelliler de ekonomik olarak çalışan bile olsak almak da zorlanılmaktayız.
Bu gibi zorlukların aşılması için mevcut iktidar tarafından yapılacak değişiklikler devlet desteği gerekiyor.
Bu gibi sorunlarımızın kamuoyu tarafından duyurulması bizlerin ve bizi temsil eden Türkiye’de ki tüm derneklerin ortak hareket etmesi gerekmektedir.
Öyleyse “bir sek tekiz, çoksak varız.” demeliyiz.
Bizlerinde toplum içerisinde yaşam hakkımız olduğunu duyurmalıyız.
Yolumuz uzun ve zorlu ama buna rağmen biz engelliyiz zorlukları aşmalıyız.
Durmak yok engelleri aşmaya devam.
Tepkisiz Toplum Etkisiz Toplum.
