Günlerimizi yaşantımızı bizi biz eden, insanı varlığımızın devamını sağlayan, sanki bizlerin dışında bir canlıymış gibi görüp algıladığımız ve horladığımız, yerine göre dövüp, işkence ettiğimiz ve hatta dışladığımız kadınlarımız; eğitmediğimiz, biz insanların “Cennet anaların ayaklarının altındadır” diyerek bu dünya da yaşam hakkı vermediğimiz biz insanların doğurgan anası olan can varlığımız.
Biz engellileri bakıp besleyen, canından can katan, analarımıza hükümet olarak iktidar ne yapıyor.
Biz engellilerin yaşamında kolaylaştırıcı yatırımlar yaparak onların yükünü azaltıyor mu; belli bir miktar engelli yardımı ve bakım parası vererek görevini yapmış mı oluyor kendince koltukların da oturan bakan üyelerimiz.
Engelli kadınlarımız ise yaşantılarında bir fazla eziliyorlar. Kendisine bakıyor çevresiyle ilgileniyor. Okuyamıyor okutulmuyor.
Türkiye istatistik rakamlarına göre engelli kadınlarımızın okur yazar olmayan oranı 2014-2022 yılları arasında %42 ‘den %32’ ye düşmüştür.
Türkiye istatistik rakamlarına göre engelli kadınlarımızın çalışma durumu 2022 yılında %7,9 olmuştur.
Bu rakamlar bize engelli kadınlarımızın, analarımızın bir fazla ezildiğini göstermektedir.
Ne yapabiliriz düşünecek olursak, neler bulmayız ki;
Çalışan anneler için çalışma saatleri içerisinde engelli çocuğunun bakıldığı belediyeler ve sosyal hizmetler kurumu tarafından özel eğitim mezunları denetiminde engelli çocuk kreşleri açılamaz mı?
Engelli kadınlarımızın da eğitim aldıkları, meslek edindikleri belediyeler ve milli eğitim bakanlığı tarafından eğitim alarak iş ve meslek edindikleri kurumlar açılamaz mı?
Evet yaşanası bu dünya da bize emek veren kadınlarımızın Dünya Emekçi Kadınlar günü gene de zaferlerle dolsun!
Tepkisiz Toplum Etkisiz Toplumdur!
