Bazı insanlar hayatımızın tam ortasında gerektiği yeri alır kardeşten öte dediğimiz noktaya gelirler. Birlikte güler birlikte ağlarız bir masaya oturup aynı şeyler için kaygı aynı şeyler için sevinç duyarız. Zor anımızda onlar vardır birileri yıkıldı düştü der ama dostumuz hayır dimdik ayakta diye bağırır. Sırdaşlarımız hatta yol arkadaşlarımız diye tabir ettiğimiz o insan veya insanlar...
Tüm bunları söylerken gerçekten samimi olmak çok önemli yol arkadaşı diye adlandırıldığımız kişilerin de bize samimi olması çok önemliymiş gibi dememek önemli eğer birine gerçekten yol arkadaşı diyor isek yol arkadaşlığı da yapmamız gerekiyor. Ama mış gibi demek biraz iki yüzlülük.
Her zaman samimi olmak gerekiyor. Dostumuz değilse dostumuz gibi lanse etmek bir nevi çıkarcılık. Peki dost edinmek bize ne kazandırır .
Arkadaşlıklar bizlerin gelişimize, adaptasyonumuza, sorun çözmemize ve birey olarak büyümemize yardımcı olabilir. Bize farklı sosyal beceriler sağlarlar, böylece zorlu sosyal durumlardan geçebilir ve yeni zorluklarla karşılaştığımızda hayatımız boyunca bizi destekleyebilirler.
Unutmayalım ki dostluğu veya arkadaşlığı elde etmek zaman ve emek ister. Elbette dostluklar insandan insana değişiklik gösterir. Arkadaşlık bağı karşılıklı güven, menfaatsiz bir ilişki yolundan geçer. En ufak bir hatanızda veya tartışmanızda bile her ne olursa olsun her ne kadar uzağınızda olursa olsun bilirsiniz ki hep dostunuzdur. Arkadaşlık, dostluk saf duygularla oluşmuş bize verilen en önemli duygulardan biridir. Arkadaşlıklarımızı harcamaya korkarsak o zaman dosttur ama yol arkadaşım dediğimiz insanı bir anda harcıyorsak orda oturup kendi kişiliğimizi sorgulamak önemli . Ya samimiyetsiziz ya da işimize öyle geliyor .
dostluğa karşı insancım yüksek seviyede kalmaya devam edecek .
