Bir aile için en güzel şey evlatlarını okutup büyütmek, iş sahibi yapmak ve
evlendirmek, torun sevmektir. Her
anne-baba için evlat demek, dünya demektir…
Evlatlarımız
bir yana, dünya bir yanadır…
Ama günümüz ekonomik çalkantıları ve siyasi
işe alımlar nedeniyle maalesef pek çok
evladımız okuyor, büyüyor, diplomasını alıyor ama gerisi gelmiyor…
İşsizliğin gün geçtikçe arttığı bir ortamda
ancak asgari ücretli çalışma imkanları buluyorlar…
O da
bırakın bir yuva kurmayı, kendilerine yetmiyor…
Sonuç mu…
Ya bu durumu kabul edip kıt kanaat geçiniyor
gençlerimiz…
Ya da yaşları ilerleyen ama aileleriyle
yaşamak durumunda kalan, onların yardımlarına muhtaç olan gençlik yaratıyoruz…
Ve
maalesef bu durum ağır geliyor onlara…
İşte önceki gün sevdiğimiz bir dostun gencecik
evlatlarını kaybettik…
Henüz 30’lu yaşlarda, hayatının baharındaydı…
Hayalleri vardı…
Hem O’nun hem ailenin…
Olmadı…
Güle güle Ercan…
Işıklar içinde uyu…
Oysa
kimilerine göre her şey güllük gülistanlık…
Diplomaları
olmasa da makam sahibiler…
Hem de en güzelinden…
İş, aş, gelecek kaygıları yok…
İktidar için zaten toz pembe, Türkiye…
Ama gerçekler acı…
Gerçekler hüzünlü…
Esnaf, iş adamı, işsiz herkes için zor şu
aralar…
Üstelik daha da zorlaşacak…
Yazık…
