5. nesil harp taktiklerinden birisi olan diyalektik siyasi harp. Siyasi arenada rakiplerden bağımsız, tek başına bir zafer kazanmak yerine bir siyasi rakip seçip veya danışıklı dövüş yaklaşımı ile olmayan bir rakip yaratarak yapılır. Burada diyalektik kendi kelime anlamından bağımsız olarak münazara anlamına gelir. Bu taktik tamamen münazaraya dayanır. Tartışmanın konusu önemli değildir. Taktiğin işlemesi için gerekli olan şey rakibin münazara girdabına sokulması ve tartışmanın medya önüne taşınmasıdır. Rakip münazara girdabının içerisine girdiği anda kendisini kurtaramayacağı bir medya sirkinin içerisinde bulur. Operatörlerin de amacı tam olarak budur. Bir rakip veya düşman olmadan bu taktiğin işlemesi imkansız olup bu taktiğe dayalı politik algı operasyonları kimse tepki vermediğinde kendilinden başarısız olur ve sönüp gider. Evrim Tartışması Bir örnek üzerinden açıklamak gerekirse, evrim tartışması ülkemize siyasi diyalektik harp operasyonlarına verilebilecek en iyi örneklerden birisidir.
Evrim tartışması
Dünyada pek yeri olmayan, Vatikan içerisindeki marjinal bir grup ve Amerika'da bulunan küçük evanjelist tarikatlar dışarısında kimsenin gündeminde olmayan bir tartışmaydı. Bu gruplar için konu evrim teorisi değildi, hiç bir zaman da olmadı. Konu diyalektik siyasi harp operasyonu ile toplumun işleyişine nüfuz edip yasal düzenleme mekanizmalarını etkilemekti. Bunu bir kaç aşamada yaptılar. Bunlardan ilki hedef seçmek oldu. Seçtikleri hedief eğitim müfredatı ve müfredat onay mekanizmalarıydı. Bu hedefi seçmelerinin bir kaç sebebi var. Bunlardan birisi bu grupların uzun bir süredir Amerika'da bir din devleti kurma çabalarıdır. Bunlardan ikincisi ise eğitim kurumlarını kendi endoktrinasyon mekanizmalarına çevirmek içindi, çünkü bu grupların elinde ne bir dini eğitim kurumu kuracak beceri ve kaynak vardı ne de kamuoyunun böyle bir talebi vardı. Kamuoyu desteği, kaynak ve beceri olmadan hiç bir grubun varlığını sürdürmesi mümkün değil, bu marjinal gruplar da bunu bildiği için başka kurumları etkileyerek varlıklarını sürdürmeye çabalamaktadır. Ülkemizde de evrim tartışması aynı şekilde kurumlan etkilemeye çalışan marjinal dini gruplanın diyalektik siyasi harp operasyonundan ibaretti.
Medya Sirki
İkinci aşamada seçtikleri hedef üzerinde bir tartışma yarattılar. Bu tartışma yaratılırken kullanılan taktikte seçilen konunun bir önemi yoktur. Evrim teorisin bu gruplar tarafından seçilmedi, bu gruplar medyada yer alana kadar pek çok konuyu tartışmaya açmayı denediler, evrim teorisinin tartışma konusu olması kamuoyunda bu konunun karşılık bulması sebebiyle oldu. Medyada karşılık bulan her hangi bir konu ile de bu yapılabilinirdi. Medyada tartışılan şeyler evrim teorisi gibi görünmekle beraber özünde tartışmaya açtıklan şey eğitim müfredatıydı. Çünkü amaçları tartışma değil kurumları etkilemekti. Burada tartışmayı esas noktasından uzakta tuttular, tartışma esasında eğitim müfredatı olmasına rağmen medya önünde müfredatın içeriği ve müfredat onay mekanizmalarının nasıl çalıştığı konulan tartışılmadı.
Cambaza Bak
Üçüncü aşamada tartışmanın devam etmesi ve toplumu geneli tarafından duyulması gerekir. Bu aşamada medya en önemli araçtır, medya olmadan tartışma kamuoyuna yayılamaz. Tartışmanın toplumun her kesimi tarafından duyulması tartışmayı karar mekanizmalarından uzaklaştırmak için yapılır. Bu tartışma normalde müfredat onay mekanizmaları içinde olması gerekirken medya önüne yayılmış ve bir münazara haline gelmiştir. Medya önünde de müfredat onay mekanizmaları dışarıda bırakılır. Tartışma karar mekanizmalarından uzaklaştıkta diyalektik siyasi harp operatörleri nüfuz edemedikleri karar mekanizmalarını bu şekilde saf dışı bırakırlar. Medya önündeki tartışmalar devam ettikçe kamuoyu durumdan yorulmaya ve sıkılmaya başlar. Bu yorulma hali operatörler tarafından beklenmektedir ve dördüncü aşamaya geçişin işaretidir. Operatörler bu taktiklerle kamuoyunu arkasına aldıklarını düşünmektedir ancak kamuoyu bu ve benzeri tartışmalarda çoğunlukla taraf tutmaz ve sadece konunun çözülüp tartışmaların bitmesini beklemektedir.
Деморализация
Dördüncü aşamada operatörler yapmak istedikleri değişikliği arkalarına almış gibi yaptıklaı kamuoyu baskısını kullanarak karar mekanizmalarına dahil ederler. Karar mekanizmaları, bu aşamada zaten tartışmadan uzak oldukları ve kamuoyu hareketlerinden çekindikleri için görüş bildiremezler. Karar mekanizmalan görüş bildiremediği zaman karar mekanizması olmaktan çıkar ve diyalektik siyasi harp operatörlerine teslim olur. Operatörler yapmak istedikleri yasal ve/veya mekanizmal değişiklikleri yaparlar, İstediklerine de ulşamış olurlar. Çünkü amaçları bir sorun çözmek değil, karar mekanizmalarını devre dışı bırakmak ve işlemez hale getirmektir.
Нормализация
Son aşama normalizasyondur. Normalizasyon aşamasında operatörler artık tartışma konusunu geride bırakınışlardır. Yapılan değişikliklerin sonuçlarını umursamazlar. Değişikliğin yol açtığı sorunlar operatörler için önemli değildir. Operatörler amaçlanına ulaşmış karar mekanizmlarını devre dışı bırakarak değişiklik yapmış ve mekanizmaları işlemez hale getirmişlerdir. Normalizasyon aşamasında değişikliğin yol açtığı sorunlar görmezden gelinir. Ortaya çıkan sorun ve/veya sorunlar ne kadar büyük olursa olsun medyadan ve kamuoyundan bir süre saklanır. Bu kamuoyunun tartışmanın sonuçlandığına ve sorunun çözüldüğüne İnanması için yapılır. Kamuoyu belirli bir süre geçtikten sonra durumu kabullenmiş olur ve yapılan değişiklik kalıcı bir hale gelir. Yapılan değişiklik ileride ne kadar büyük sorunlara yol açarsa açsın kamuoyu ilgisi başka yerlere kaydığı için medyada yer almaz. Medyada yer alacak olsa bile, medyada yeralması operatörler tarafından engellenir. Diyalektik siyasi harp operasyonu başarı ile sonuçlandığı zaman operatörler karar mekanizmalarına sızmamış veya sızamamış olasalar bile etki etmeyi başarırlar. Bu sadece o anki operasyonun başarılı olması ile sınırlı kalmaz. Diyalektik siyasi harp operatörleri bununla beraber, ileride yapacakları benzer operasyonlar için de kendilerine yol açarlar.
