İstismar edilen
günlerdeyiz yine. Bir günlüğe hatırlayıp sıfırlıyoruz sonra hafızaları.
Baksanız herkes engelli dostu, onların yaşamını kolaylaştırmak için çırpınıyor.
Oysa hepimiz gerçeği biliyoruz. Sahte
ziyaretler, çiçekli kutlamalar, kahvaltılar, fotoğraflar çekimleri ve bitti…
Verilen vaatler artık inandırıcılığını kaybetti. Engelli
vatandaşlarımız da artık 3 Aralık’ta sadece sorunlarına çözüm bekleniyor.
Erişilebilir bir dünya bekliyorlar…
Eğitim, sağlık
hizmetlerine ulaşmak, kamu hizmetlerine ulaşmak, sosyal alanlara rahatça
ulaşabilmek…
Hala kamu binalarının
erişilebilirlikleri sıkıntılı. Kamuda engelli kadroları boş. Ve üstüne üstlük
gelen pandemi. En çok etkilenen kesimler için engelliler var aslında…
Ve onlar için yapılan ciddi bir adım yok…
Maalesef…
Ama bugün Köşk’ten de
Türkiye’nin dört bir yanından da engelli vatandaşlarımızla çekilen fotoğraf
kareleri paylaşılacak. Onlar için güzel dileklerde bulunulacak…
Keşke herşey sözcüklerde ifade edildiği kadar kolay ve güzel
olsa. Değil ama…
Daha birkaç gün önce
Konyaaltı’nda engelli vatandaşların evlerinden tahliyesi için imza toplandı…
Hala toplu taşımada tüm araçlar engelli vatandaşlar için
uygun değil…
Sesli durak,
sinyalizasyon vs yapılamayacak şeyler değil ama bir türlü yaygınlaşmıyor…
Pilot uygulamada kalıyor, bazı işler. Bazıları da lafta…
Zaten evinde hapis
olan engellilerimiz için üzgünüm. Biz pandemi sürecindeki kısıtlamalara isyan
ederken, onlar sürekli kısıtlı…
Her tarafları engel dolu…
En büyük engel de
beyinlerde…
Yarın kendisinin ne olacağını düşünmeyen yetkili makamlar,
engellilere ayrılan bütçeleri kırpmaktan kuşa çevirdi…
Bütçelerde bir
kadının adı yok, bir engelli ve çocuğun…
Varsın olsun mücadeleye devam…
Herkes için, hepimiz için mutlu yaşam alanları yaratana
kadar, herkesin yüzünü güldürüne kadar çalışmaya devam…
Yılmak yok…
Mücadelenize el
verdim, vermeye de devam edeceğim engelli dostum…
