23 Mart 2020 itibariyle bütün kademelerdeki okullar tatil edilmiştir bu tarihten sonra bilişim çözümleri ile eğitim öğretim yöntem ve teknikleri sürdürülmeye çalışılmıştır. Bilişim çözümlü eğitim bir tercih değil bir mecburiyet olmuştur eğitimdeki bilişsel alanlarda çok büyük sorunlar olmazken uygulamalı derslerde öğrencililer pratik yetersizliğinden, gerekli bilgi, beceri ve tecrübe olgunluğuna erişememişlerdir. Örneğin Fen bilimlerine dayalı bölümler okuyan öğrencilerin eğitimlerinin her aşamasında deneysel yöntemleri birebir yaşayarak, görerek ve sık tekrar ile ancak meslek hayatında uygulanabilir bir noktaya getirebilir. Alanında pratik yapmadan yanındaki diğer öğrencilerle ve alanında uzman kişi ile konuyu tartışmadan ve yanlışlarını görüp düzeltmeden sahada asla başarılı olamaz. İki yıl pandemi sürecini yaşayan çocukların şanssızlıklarının üzerine, eğitim modelleriyle daha çok pratiğe yönelerek eksiklerin kapatılması gerektiği dönemde ekstra şanssızlık yaşamışlardır. Bir yıl eğitim hayatlarına devam etmelerinin akabinde deprem felaketiyle üniversite öğrencileri yeniden fakülteden uzak kaldılar.
Üniversiteler sadece meslek edinme kurumları olmayıp aynı zamanda gençlerin kendi başlarına hayatı tecrübe etmeleri için edinmeleri gereken sosyal becerileri kazandıkları bir yerdir. Genç için artık yetişkin olduğunu kabul etme dönemidir: Faturalarını kendi yatırdığı, zaman planlamasını kendi yaptığı,sosyal hayatını düzenlediği dönemdir.
Ara verilmiş bilişim yöntemleri ile geçmiş bu dönem gencin kariyerinin geri kalanını da çok büyük ölçüde etkilemektedir. İş verenler tarafından tercih edilmez tecrübesiz diploması olan ama eğitim hayatı olmamış bireyler olarak kabul edilmektedir. İş dünyasının en iyisini bulmak için çabaladığı istemde bu gençlerin iş bulma imkânı çok düşüktür. Bu döneme maruz kalmış gençlerin birçoğu yeni üniversite bakarken birçoğu da diplomasının ve kapasitesinin çok altında işleri kabul etmek durumunda kalıyorlar. Savaş dönemlerinde bile üniversiteler eğitim öğretim ve kampüs yaşantılarına devam etmişken kültürlenme sürecinin önemini hiçbir zaman kaybetmedik. Öğrencilerin kaldığı yurtları depremzedelere tahsis etmek için üniversitelerin eğitimine online olarak devam etme kararları alınmıştır. Bu şekilde devam ederse biz her sorunda üniversiteleri kapatmak zorunda kalırsak yakında bizi ameliyat edecek doktor evlerimizi inşa edebilecek mühendis teknolojimizi ileri noktaya taşıyacak mühendis çocuklarımızı emanet edebileceğimiz öğretmen bulamaz hale geleceğiz. Bu sorunun çözümünü de her konuda yaptığımız gibi ithal çözümlerle mi aşacağız? Tarım alanlarını kapattığımız zaman buğday ithal ediyorsak üniversiteleri kapattığımız zamanda doktor, mühendis, öğretmen mi ithal edeceğiz?
