Avusturyalı psikiyatrist Wilhelm Reich,
'Dinle Küçük Adam' adlı ünlü eserinde, ki bu eser 'Faşizmin Kitle Psikolojisi
ile Kişilik Çözümlemesi'ni inceler, şöyle der:
"Küçük adam, küçük olduğunu bilmiyor ve
bunu bilmekten korkuyor. Kendisinin
olmayan düşüncelere hayran, ama kendininkine değil. Bir şeyi ne denli az
kavrıyorsa, o denli sıkı inanıyor ona."
Yazmaktan, düşünmekten, düşündüğünü
söylemekten korkar hale gelmiş çoğu insanımız büyük bir yılgınlık içinde köşesinde
oturmuş ülkede olup bitenleri dizi seyreder gibi seyrediyor.
Seyretmeyen kesim ise biber gazı soluyor,
coplanıyor, cezaevlerinde ömür tüketiyor, terörist olarak damgalanıyor.
Cumhuriyet'in temellerine dinamit döşenirken,
bunu; “İslam'ın ulvi değerleri öyle emrediyor” diyerek bol keseden atan
şapkaları büyük kafaları küçük adamlar halkı, din ile aldatmaya devam etmekte
bir beis görmüyorlar.
Daha öncelerini saymıyorum. Ama bu son on beş
günde sırasıyla Diyanet İşleri Başkanı Ali Erbaş, Cumhurbaşkanlığı Yüksek
İstişare Üyesi, TBMM eski Başkanı İsmail Kahraman'ın söyledikleri yenilir,
yutulur şeyler değil.
DİB Başkanı Ali Erbaş laiklik kavramı ile
savaşırken kurumu var eden 633 sayılı kanun ile 136. Maddeyi yok sayarak
anayasal suç işliyor.
TBMM Başkanlığı yapmış İsmail Kahraman
kendisini o makama Cumhuriyet'in eşitlikçi faziletlerinin getirdiğini unutarak;
"Laiklik bir kere yeni anayasada olmamalıdır. Dindar anayasa
meselemizden anayasanın kaçınmaması lazım. Anayasanın ilk dört maddesi
değişebilir" diyebilmektedir.
Birde bana nasılsa bir şey olmaz diye bu
yapıdan güç alan patavatsız, kimliksiz, şahsiyetsiz cami imamları türedi.
Çanakkale'nin üstelik adı Kemalpaşa olan
ilçesinde görev yapan bir imam merhum Erbakan'ın bir sözünün altına yazdığı bir
yorumda; "Mustafa Kemal'in İtleri böyle düşünüyor" diyebiliyor…
Emperyalist patentli siyasal İslam’ın bu
şapkaları bu kafalara bol geliyor. Şapkalarının altında küçücük kalıyorlar. Ne
geride yaşananları görüyorlar ne de önlerine bakabiliyorlar.
Kendi ikballeri için tarikat ve cemaatlerden
bu şapkalardan edinmek için birbirleriyle kıyasıya yarışıyorlar.
Bazı şapkalar, bulundukları baştan daha
değerlidir. Başlar küçüldükçe, şapkalar büyüyor. Bu nedenle, değersiz başlar bu
şapkalardan edinerek, kendilerini değerli kılma yarışındalar.
Bazı şapkalar, sadece başa konmuş bir nesne
olarak değil, bazen de isimlerin önüne eklenmiş unvanlar olarak çıkar
karşımıza...
Falanca, filanca parti başkanı...
Filanca kurum müdürü...
Falanca, feşmekan amiri vs...
Armut dibine düşmeden önce bunların "
Yunan galip gelseydi" diyen feslisi modaydı.
Bu aralar bu şapkaların en muteberlisi
'sarıklı' cinsinden olanı.
Marifetin şapkada değil başta olduğu
Ortaçağ’dan beri hikâye edilen konulardan biridir. Anlaşılıyor ki, hala ders
almayanlar çoğunlukta.
Öyle bir toplum haline geldik ki, adamdan çok
sıfatına, akıldan çok şapkasına değer verir olduk.
Bu noktada kime üzülmem gerektiğini de
bilemiyorum. Adamın başı küçüldükçe şapkası büyüyor. Şapka büyüdükçe de altında
eziliyor. Bu bir trajedidir.
Halkın bu boş başlara el etek öpmesi de ayrı
bir trajedidir.
