Eski Türkler döneminde aile büyükleri, çocuklarına kültürlerine uygun isimler seçerek onların simgesi olacak bir ad verirdi. Günümüzde ise bebek isimleri seçerken birçok detay göz önünde bulunduruluyor: telaffuz, yazım özellikleri, anlam ve manevi değer. İşte sizler için derlediğimiz eski Türkçe isimler ve anlamları:
Eski Türkler döneminde aile büyüklerinin çocuklarına verdiği isimler, sadece bir kimlik belirleyici değil, aynı zamanda kültürlerinin ve karakterlerinin simgesi olarak kabul ediliyordu. Günümüzde ise bebeklere isim seçme süreci, birçok detayı içermekte; telaffuz, yazım özellikleri, anlamı ve manevi değeri gibi faktörler tercih edilen ismi belirlemede önem arz etmektedir.
Eski Türk kültüründen gelen ve günümüze kadar ulaşan pek çok isim, edebi eserlerde kahramanlar veya karakterler olarak karşımıza çıkmaktadır. Bu isimlerin anlamları, genellikle o dönemin değerlerini ve yaşam tarzını yansıtmaktadır.
Öz Türkçe isimler arasında yer alan bazı örnekler şunlardır:
A
- Abçar: İşinin ehli, uyumlu kişi
- Abıdan: Gönül insanı
- Abışka: İçtenlikle çalışan
- Abike: Yüksek gönüllü
- Acar: Gayretli, azimli
- Aça: Toplumda saygı gören kişi
- Acun: Dünya, yeryüzü
- Adal: Sadık
- Adar: Adayan kişi
- Adalmış: Ünlü
- Adberilgen: Adını hak etmiş kişi
- Ağıç: Hazine
- Akalın: Dürüst kişi
- Akay: Ayın en güzel anı
- Akbel: Dürüst, sağlam kişilikli
- Akbergü: İyi huylu
- Akgün: Gelecek
- Akınay: Türkistan’da kadın ozan
- Akkara: Zıtların bütünlüğü
- Albeni: Cazibe, sempati
- Alçin: Kızıl renkli çalıkuşu
- Algın: Yüksek bir yer
- Almakay: Elma yanaklı
- Almila: Elma
- Aras: Kalın yün, talih
- Artuk: Zenginlik
- Asena: Efsane olan dişi kurt
- Aspar: Faydalı
- Atalan: Ünlü
- Ataman: Saygıdeğer kişi
- Ayana: Eski Türklerde tanrıça
- Aybar: Heybetli, ay gibi parlak
- Aybars: Ay gibi beyaz
- Aykaç: Hatip
- Aykın: Ferah, aydınlık
- Ayman: Aya eşdeğer
- Aytar: Haberci
B
- Babür: Kaplana benzer yırtıcı bir hayvan
- Bagatur: Kahraman
- Bahadır: Kahraman
- Balaban: Bala bandırılmış
- Balamir: Avrupa Hun Devleti Kurucusu
- Balkın: Parlak, göz alıcı
- Balkır: Yağmurdan sonra çıkan güneş
- Bamsı: Ulu, yüksek kişi
- Banuçiçek: Kutsal çiçek
- Bangu: Sonsuz, sonsuzluk
- Barçın: İpek kumaş
- Barış: Sulh, gidişat, hazine
- Barkan: Gezgin
- Barlas: Temiz, çekici
- Bartu: Varlık, varılacak yer
- Basut: Yardımcı, demir tokmak
- Baturgan: Saklayan, gizleyen
- Bayhan: Varlıklı
- Bayındır: Güçlü, egemen
- Baysan: Yakışıklı, gösterişli
- Bayülgen: Mükafat tanrısı
- Bediz: Resim, heykel
- Becet: Süs
- Begüm: Eski Türklerde “hanımefendi”
- Belçin: İz, belirti, damga
- Belen: Alim, geçit
- Belgin: Net
- Belik: Doruk
- Benice: Sonsuzluk
- Beril: Cömert
- Berkant: Altay Dağları’nda bir dağın adı
- Berkin: Güçlü
- Boğaç: Genç boğa, boğa gibi
- Bora: Fırtına
- Bertuğ: Engel tanımayan
- Beyge: Küçük hanım
- Beylem: Çiçek demeti
- Birçe: Biricik, tek
C – Ç
- Cerkin: Yakın kişi, akraba
- Çağan: Bayram, eğlence
- Çağıl: Su sesi
- Çağla: Dürüst kişi
- Çaptuğ: Çok tanınan, ünlü
- Çebi: Sert bakışlı
- Çilde: Kış mevsiminin en soğuk günü
- Çolpan: Kuzey yıldızı
D
- Demirhan: Maden Tanrısı
- Dikmen: İnatçı
- Dirse: Konuşkan
- Darhan: Saygılı
- Dumrul: Okun sivri ucu, efkarlı
E
- Ebren: Kainat
- Ecevit: Çalışkan
- Ediz: Değerli
- Elban: Devletine bağlı
- Erendiz: Jüpiter
- Ergun: Yumuşak huylu kişi
- Erkut: Güçlü, kutsal
- Erkin: Bağımsız
- Erten: Şafak vakti
- Esrigün: Fırtına
- Eymen: Alçakgönüllü, yardımsever
G
- Gensu: Büyük göl
- Geray: Uygun, münasip
- Gökalp: Kahraman
- Gökay: Mavi gözlü
- Gökhan: Gök gibi büyük
- Gökçe: Göz alıcı, zarif
- Gökmen: Tanrıdan gelen
- Gözbay: Sihirbaz
- Günçe: Güneşlik
- Gürbüz: Sağlıklı ve güçlü kişi
I – İ
- Iraz: Mutluluk
- İlbay: Vali
- İlkuş: Özgür devleti olan
- İncesen: Huzur ve güvenlik
- İrtegün: Ertesi sabah
- İynem: Yaren, canan, dost
K
- Kağan: İmparator
- Kapgan: Soylu, hırslı
- Kavçın: Kısa süreli gelen misafir
- Kınay: Çalışkan
- Kıraç: Yaşlı ve verimsiz toprak
- Kubat: Kapalı ve gizli
- Kutadgu: Kutlu, yararlı
- Kutan: Dua
- Kutay: Ateş, Şamanların ateş tanrısı
- Kuyaş: Güneş ışığı
- Kültem: Demet, deste, buket
L
- Laçin: Yırtıcı kış
O – Ö
- Okşan: Benzeyen
- Olcay: Şans, baht
- Orhun: Sır saklayan, gizemli
- Otman: Evin küçük oğlu
- Oylum: Çukur
- Oytun: Mübarek
- Öktem: Akıllı, bilge
- Öndeş: Yol açan kişi
- Öyke: Öfkeli, öfke
- Öykünç: Benzetme
- Özden: Samimi, içten
- Özge: Ben’in karşıtı. Başka, öteki, yabancı, gayrı
- Özker: Hayırsever kişi
- Özmen: Dürüst insan
P
- Pars: Leopar
- Pelin: Keskin kokulu yayla çiçeği
- Perinçek: Fedakar
S – Ş
- Sağın: Düşünce, kıvılcım
- Sayina: Yaz mevsimi
- Selin: Haber, fısıltı
- Sökmen: Lafını dinleten
- Sözbay: Söz cambazı
- Şaybal: Şımarık
T
- Talpın: Çalışkan kişi
- Tan: Gün doğumu, şaşkınlık oluşturan
- Tanju: Sonsuzluk ve olağanüstü
- Tanla: Mucize, şaşkınlık
- Tansu: Armağan, mucize
- Tarhun: Hoş kokulu yayla çiçeği
- Tarkat: Yönetici
- Taşkın: Coşkun
- Tela: Adak, armağan
- Tengiz: Deniz
- Teoman: Sis, duman
- Tilbe: Dilenen şey
- Tilun: Kusursuz
- Togay: Dolunay
- Tolan: Eşsiz, benzersiz
- Tomris: Demir ucu, demir sesi
- Toygar: Tarla kuşu
- Tunay: Evlatlık kız çocuğu
- Turamun: Evcimen
- Turum: Yaşam, durgunluk
- Tutsu: Nasihat
- Türemen: Töreye uygun yaşayan
U – Ü
- Udar: Peşini bırakmayan
- Ulaç: Ulaştıran
- Ulaş: Kavuşma, soyluluk, mutluluk
- Ulum: Gösteriş
- Uman: Umut bekleyen
- Umar: Umutlu
- Umay: Koruyucu
- Uraz: Baht, mutluluk
- Urum: Haysiyet
- Uylaş: Düşünce ve fikir
- Ülgen: Heybetli, iri
Y- Z
- Yabgu: Kağan
- Yalım: Ateş
- Yalçın: Ulaşılmaz, yukarıda
- Yaldız: Parlayan
- Yalın: Parlak ve net olan
- Yalvaç: Elçi
- Yaman: Olağanüstü
- Yançı: At zırhı
- Yasun: Doğa
- Yazgan: Yazıcı
- Yeliz: Havadar
- Yerçi: Yol gösteren
- Yorçu: Yol gösteren
- Yula: Rüya ruhu
- Zeren: Anlayışlı
Kaynak: Haber Merkezi
