/ 9
Bayındır ile Gömbe arasında bir köye varıyoruz önce. Yörük İbrahim abinin evine konuk olduk. Dağ başında klasik bir yörük yaşamı sürüyor oğlu, gelini torunları ile. Çevte, ev pırıl pırıl, yürekleri kadar. Güzel bir çay geliyor. Ben hemen yanıbaşımdaki nane oymağından bir filiz alıp bardağıma atıyorum. İbrahim abinin oğlu başka bir oymaktan bir filiz getirip, “bunun aroması daha güçlü, o yoz” diyor. İkinci bardakta da onu kullanıyorum.
/ 9
İbrahim abiyi de alıp vuruyoruz yola. Uçansu’yu çıkarıyoruz rotadan, ama Yeşilgöl’ü görmeden olmaz. Oradan Subaşı Yaylası, oradan İkizgöl yaylası ki Fethiye sınırında kendisi. Bir ağaç gölgesi, bir su kenarı arıyoruz artık mola zamanı.
/ 9
Fethiye Yakaköy yakınlarında bir mola yeri bulduk. Tabela yok, internet olmadığından konum bilgisi de yok. Ama ne var, mis gibi kokan ardıç ağaçları var ki her biri bir doğanın sanat eseri. Soğukça suyu akan bir çeşme var. Kazım abi o derin, bitmeyen şiir dağarcığından okumaya başlıyor arabayı park ederken.
/ 9
İlkokul 4. Sınıfa geçtiğim yıl, tatil kitabımın en arkasında okuduğum ve hiç unutmadığım Aşık Dertli’nin dizeleri…
/ 9
Telli sazdır bunun adı
Na ayet dinler ne kadı
Bunu çalan anlar kendi
Şeytan bunun neresinde
Venedik’ten gelir teli
Ardıç ağacından kolu
Be Allah’ın sersem kulu
Şeytan bunun neresinde
/ 9
Abdest alsan aldın demez
Namaz kılsan kıldın demez
Kadı gibi haram yemez
Şeytan bunun neresinde
Dertli gibi sarıksızdır
Ayağı da çarıksızdır
Boynuzu yok kuyruksuzdur
Şeytan bunun neresinde
/ 9
Şöyle bir dalıyorum ardıç yani katran ormanına, ayakta ölmüş ağaçların dibinde taştan çevrilmiş taştan mezarlar var. Hayat bu işte, kimbilir kimin vazgeçilmeziydi bu canlar. “Arar bulur muydun beni beni” biraz Müslüm, biraz Cem Adrian, çokça Ahmet Kaya çınlıyor kulaklarımda. Uzun zamandır uğrayamadığım uzak mezarlara yürüyor düşlerim.
/ 9
Herkesin dinlendiği, doyduğu, eski güzelliklerin yadedildiği keyfli bir moladan sonra yola koyulduk. Adını duyup merak ettiğim “Arsa” adlı köyün de içinden geçiyoruz. Burada her yer üzüm. Ama bizim Müğren gibi ağaç halinde değil, Manisa gibi sera değil. Bildiğin üzüm çardağı, başında henüz olgunlaşmamış, “goruk” hali salkım salkım.
/ 9
Kasaba üzerinden tekrar Gömbe’ye döndüğümüzde solumda kalan kocaman dağa bakıyorum. “Akdağ” dediler adına. “Biz sabahtan beri bu dağı mı tavaf ettik?” diye sordum. İbrahim abi “evet” dedi. Gömbe’de dondurma değil, yemek molası verdik. Eeeee goca yörük İbrahim abi evde yemek yediremeyince en azından burada bişeyler yedirmeden salmadı. Hani Atatürk’ün “Toroslarda dumanı tüten” diye tarif ettiği yörükler var ya, tam da o.
Bugünkü masal bu kadar. Tamam, kış da gelse elimizdeki yayla fotoğraflarını paylaşmaya devam edeceğiz.
KAYNAK : NİZAMETTİN ÖZMEN
